Decadent shoppen

Sinds 1999 staat Hoi An, een stad aan de kust in het midden van Vietnam, op de monumentenlijst. Met zo'n 840 huizen, tempels en andere oude gebouwen beschikt Hoi An over een imposant cultureel erfgoed vol kleine details, zoals de golvende daken in het autovrije centrum. De bruinrode dakpannen zijn afwisselend hol en bol, een verwijzing naar de harmonieuze regels van yin en yang. Er zijn veel lampionwinkels die ‘s avonds de hele stad een sfeervolle warm rode gloed geven. In deze ambiance hebben zich vele kunstschilders gehuisvest, maar daarnaast ook meer dan 600 schitterende kleding boutiques die je kunnen verleiden tot uitermate decadent gedrag.

Decadentie

Decadentie is volgens de Dikke Van Dale:

1. Geleidelijk verval;
2. Overdreven zucht naar genot, naar het schone.

Stel je voor. Je hebt de staatsloterij gewonnen en je wordt daarna losgelaten in de PC Hooftstraat of nog beter op 5th Avenue in New York of je wordt uitgenodigd als VIP en loopt de shows af tijdens de New York Fashion Week en je mag jezelf een hele nieuwe garderobe aanmeten.
Daar waar je altijd door de glossies hebt gebladerd, met de wetenschap dat het far out of your budget reach was, mag je vandaag galakleding, rokjes, broeken, pantalons, schoenen, laarzen, stilleto’s (eindelijk geen bergschoenen meer), shirtjes, designkleding uitzoeken en in een zucht, tovert de kledingmaker deze tevoorschijn.

Als man hoef jij jezelf niet meer in een confectiepak te wurmen waar iedereen in loopt, maar je maakt een pak wat veel lijkt op iets uit de Armani collectie: stoer, fashionable, uitstekende stof maar niet helemaal hetzelfde. Jij bent namelijk uniek en nu je de middelen hebt, wil je ook alleen unieke kleding. Je past je netverworven kleding en om je heen staat een klein leger van bediendes. Wil je iets veranderen aan je eigen design, dan zullen zij er alles aan doen om dit zo snel mogelijk te realiseren. Een andere zak? Geen probleem. Een andere kleur? Het wordt gefixed. Iets strakker of losser? Nog wat anders bijpassend, een ander motief? Nog een flesje water of iets kleins eten? Alles is mogelijk.

Het is ongelofelijk maar, mijn decadente droom is werkelijkheid geworden. Niet dat we de staatsloterij hebben gewonnen, maar wel dat ik in dorp ben terecht gekomen waar dit voor mijn budget mogelijk is. En mannen, als jullie dit lezen en denken:” Dit is echt iets voor vrouwen.”, dan zal ik bij deze even een ervaring met jullie delen.

Alex wil sinds een jaar een wit pak, met een roze shirt, met roze schoenen (smaken verschillen). Uren heeft Alex achter de PC gezeten om het ideale pak te vinden. Terwijl Alex bezig is met zoeken op de websites van Victor en Rolf, Armani en Dolce & Gabbana komt hij nog wat andere design kleding tegen…En ja hij heeft al wat gekocht, dus echt nodig is het niet, maar het is hier veel goedkoper dan thuis dus dan is het “verstandig” om het hier wel te kopen. Dus naast het witte pak en de, roze schoenen, heeft hij ook een beige blouse, grijze broek, donkergrijs Armani pak, witte schoenen met zijn naam erop, bruine schoenen, een paars gestreept colbert, verticaal gestreept aan de voorkant en horizontaal aan de achterkant, een grijs colbert met de Nederlandse leeuw erop en zo kan ik wel op blijven sommen gekocht.

Maar de grootste grap is dat hij door al zijn aankopen zo opgewonden raakt van de mogelijke kledingcombinaties dat hij ‘ s nachts niet meer kan slapen. In zijn hoofd gaat de witte broek samen met een jas thuis, maar eigenlijk moeten er dan nog andere schoenen bij. En ik word ook wakker van Alex zijn gewoel dus ik lig dan ‘s nachts ook zijn jasjes te combineren.

Maar voor diegene die mijn verhaal nog kunnen herinneren van stiletto’s in Sydney… overal om mij heen zag ik toen dames in te leuke jurkjes met hoge hakjes en oudere dames op stiletto’s .

(http://alexhenderika.waarbenjij.nu/reisverhalen/alexhenderika/Australi%EB/Stilleto%27s+in+Sydney/?&module=site&page=message&id=2403114)

Hier zie ik alleen maar kopieën van mijzelf. Vrouwen in een afritsbroek, met een petit derrière, op slippers die één van de 600 boutiques inlopen op zoek naar de ultieme galajurk. Ik houd het voornamelijk bij kleding die ik tenminste dagelijks kan dragen en kies 4 nieuwe (mantel)pakjes uit. Althans dat is het plan.

Ik ben hier 3,5 jaar geleden ook geweest en ik weet welke kledingmaker goede spullen maakt. In een rechte streep loop ik naar mijn oude kennissen van Nguyen op de Hoi An Clothes market. Het is niks veranderd. En dan ook helemaal niks! In Hoi An zie je de meest mooie zaken met voorgefabriceerde kleding. Deze hal is leeg, groot, oud en het geheel mag wel opnieuw geverfd worden. Wat mij verder opvalt is dat het hier 3,5 jaar geleden druk was en nu bijna leeg. Af en toe komt er een toerist. Ik snap het ook wel, want het ligt op een C locatie en het ziet er niet uit, maar nergens in Hoi An kun je uit zoveel goede stoffen kiezen en hebben ze zoveel ervaring. Deze mensen die elke dag van 7:00 -19:00 werken, hebben het niet breed. Dus met mijn gevoel voor maatschappelijke verantwoord ondernemen, wil ik graag het goede voorbeeld geven en rechtstreeks omzet geven aan de lokale ondernemers. Dus binnen een uur heb ik de aankooplijst van Alex overtroffen en ben ik de eigenaar geworden van kniehoge laarzen, stilleto’s, vier maatpakken, 4 jasjes, bijpassende rokjes en een charmant jurkje. En als dank hiervoor worden Alex en ik meegenomen naar een zeer leuke nieuwe Vietnamees restaurant.

Is dit decadent? Wat vind jij? Ik noem het liever een rechtstreekse bijdrage leveren aan een beter leven voor de lokale Vietnamese bevolking.
(In plaats van aan de grote ketens in Nederland.)