Van de outback naar de wijngaarden

Al even niets van ons gehoord de afgelopen dagen, maar hier zijn we weer met een update. Deze keer vanuit Mc Laren Vale, een wijndorp ten zuiden van Adelaide. Ik zal jullie even bijpraten over de afgelopen dagen.

Broken Hill was enorm leuk en interessant om te zijn, maar ik zou er van m’n levensdagen niet willen wonen. Of zoals Kees gezegd zou hebben: ik zou liever een kogel door m’n kop jassen! Het is een stadje van zo’n 20.000 inwoners, ligt in de middle of nowhere en heeft als bijnaam ‘Silver City’. Drie keer raden waarom. Juist ja; halverwege de negentiende eeuw kwamen hier mensen van heinde en verre naartoe om te werken in één van de vele zilvermijnen. De afgelopen jaren zijn de mijnen uitgeput en is Broken Hill overgeschakeld op het toerisme. Het presenteert zich met success als uitvalsbasis voor een bezoek aan de outback van New South Wales, de staat waarin ook Sydney ligt. Recentelijk zijn er echter nieuwe zilveraders gevonden en zelfs uranium. Deze vondsten zijn van groot belang en er zijn al weer een aantal mijnen heropend. En waarschijnlijk zullen er nog wel wat volgen.

In Broken Hill zijn we door Dian en Lorna (zie vorig bericht: deze was voor de gelegenheid in het Engels. Zo konden de dames het ook lezen.) meegenomen naar de Living Desert, een mystieke plek vlak buiten Broken Hill waar twaalf beeldhouwers beelden hebben gehouwen uit de rotsen die daar staan. We hebben daar weer heerlijk ge-BBQ-d.

Over BBQ gesproken: Barbra, de gastvrouw in onze Bed & Breakfast, nodigde ons de avond voor vertrek ook uit voor een BBQ. Toen ik haar vroeg waar in Broken Hill een restaurant zat waar we Bush tucker (voedsel uit de bush) konden eten, antwoordde ze dat ze nog kangoeroe en emoevlees in de vriezer had. Dat zou ze voor ons op de barbie gooien en dan konden we quandong-pie als dessert eten (een quandong is een outbackboom die bessen draagt). Na de barbie nam ze ons nog mee naar de Golf Course van Broken Hill. Niet om een balletje te slaan, maar omdat zo rond de schemering er vaak kangoeroe’s en emoe’s rondlopen op de baan. Dat bleek ook nu het geval.

Afgelopen zondag 23 maart zijn we vanuit Broken Hill vertrokken richting Adelaide. De treinreis van Sydney aan de oostkust naar Perth aan de westkust met de Indian-Pacific is een klassieker voor treinliefhebbers. Wij hebben de etappe van Broken Hill naar Adelaide meegereisd. In Adelaide aangekomen snel doorgereisd naar Glenelg, het strand van Adelaide, en ingecheckt bij ons hostel.

Over Adelaide kan ik kort zijn. Het is geen onaardige stad, maar voegt weinig toe aan Sydney. Eén van die dingen is het South Australian Wine Centre. De stad is zeer ruim opgezet met veel groen een hele brede straten. Ook hier prachtige Royal Botanic gardens. En er zijn een aantal interessante musea waarvan wij het South Australian Museum hebben bezocht, een veelzijdig museum met veel informatie over de geschiedenis van de Austraalnegers (of Aboriginals, zoals je wilt), pacifische volkeren, dinosaurussen, mineralen en fauna. En volgens cricketkenners is Adelaide de plek met het mooiste cricketstadion ter wereld, the Adelaide Oval.

Gisteren (woensdag 26 maart) onze huurauto opgehaald. Vanaf Adelaide zullen we tot en met 4 april onderweg zijn naar Melbourne. Eerste stop is in Mc Laren Vale, een bekend wijngebied waar voornamelijk Shiraz en Cabernet Sauvignon-wijnen van hoge kwaliteit worden gemaakt. Aangezien het hier vol zit met Cellar Door’s (kelder verkoopwinkels) komt onze huurfiets goed van pas. Gisteren en vandaag hebben we hier heerlijk rondgefietst en wijntjes geslurpt. En de kofferbak biedt nog ruimte voldoende om wat flessen te vervoeren.

Nog twee dingen ter afsluiting. Eén: wel ‘s van Honey Mead gehoord? Nou, wij ook niet. Maar lekker!! Het is een dessertwijn die van honing wordt gemaakt. Er komt geen druif aan te pas. Heerlijk zoet, zoals het een dessertwijn betaamt. Wist je trouwens dat het woord Honey moon is afgeleid van dit drankje. De drank komt oorspronkelijk van de Grieken, maar de Vikingen dachten dat het een afrodisiacum was en de gehele eerste maand na de huwelijksvoltrekking dronken de Vikingen dit zoete drankje.

Twee: op het zuidelijk halfrond zijn is toch wel een beetje raar hoor. Géén poolster, géén grote beer. En gisteren realiseerde ik me iets wat eigenlijk logisch is, maar waar ik nog nooit bij stil had gestaan. Staat bij ons om 12 uur ‘s middags de zon in het Zuiden, hier staat ie op dat tijdstip (en dan bedoel ik ‘onze’ 12 uur ‘s middags) in het....... Jawel, het Noorden. Wicked!!!